ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ
ΟΛΜΕ 28/6/2014
ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ 2013-14 ΚΑΙ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΔΡΑΣΗΣ 2014-15
Του αντιπροέδρου της
ΕΛΜΕ Ροδόπης Παναγιώτη Καρακολίδη
Η περασμένη περίοδος για τον κλάδο μας είναι από τις πιο
γεμάτες –από την άποψη της πύκνωσης των γεγονότων- των τελευταίων 15 ετών
τουλάχιστον, και από τις πιο κρίσιμες. Ξεκινώντας από την απεργία του Σεπτέμβρη
θεωρούμε πως ήταν ένα υπονομευμένο και δειλό βήμα. Ο γίγαντας κουνήθηκε λίγο,
αλλά δεν ξύπνησε και σίγουρα δεν βρυχήθηκε. Ήταν υπονομευμένη, γιατί -και πρέπει να δούμε κατάματα την αλήθεια για να
πάρουμε μαθήματα, όχι για να αναλωθούμε σε παραταξιακές αντεγκλήσεις - γιατί
υπήρχαν παρατάξεις, οι οποίες έφεραν προτάσεις για διήμερες και τριήμερες
απεργίες, όταν είχαμε μπροστά μας τη
μεγαλύτερη επιδείνωση του εργασιακού status του εκπαιδευτικού. Συνδικαλιστικά
στελέχη στην Ομοσπονδία ή στις ΕΛΜΕ που κρύβονται πίσω από την ανασφάλεια του
μέσου συναδέλφου δεν πάνε τον κλάδο και την εκπαίδευση μπροστά. Πέρα απ’ αυτό
πρέπει να πούμε και μερικές αλήθειες για τον κλάδο μας. Δεν μπορεί να
αντεπεξέλθει σε απεργία διαρκείας, τις 24ωρες και 48ωρες τις θεωρεί εκτόνωση,
μάλλον θέλει κάποιοι άλλοι να απεργήσουν γι’ αυτόν. Αν δεν ξεκινήσουμε την
ανάλυσή μας από τη μεγάλη –βεβαιωμένη κι από τις τελευταίες αυτοδιοικητικές και
τις ευρωεκλογές- παρακμή και πτώση του αγωνιστικού ήθους που διέρχεται ο κλάδος
μας, όπως και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν θα βγάλουμε ασφαλή
συμπεράσματα και θα μείνουμε μόνο στις υπαρκτές
ευθύνες εκάστου ημών.
Από κει και πέρα είχαμε μικρές μάχες για το ωράριο (παράνομος
εγκλεισμός συναδέλφων), τα διδακτικά κενά (προβήκαμε σε προσφυγή στην
Εισαγγελία Πρωτοδικών για το θέμα), τον
δικαστικό αγώνα, την πίεση σε φορείς και τις κινητοποιήσεις για το μεγάλο θέμα
των διαθεσιμοτήτων και φυσικά από τον Γενάρη τη μεγάλη μάχη για την
Αυτοαξιολόγηση και Αξιολόγηση.
Στο τελευταίο θέμα θέλω να μείνω λίγο παραπάνω. Ο κλάδος
έδειξε με ψηφίσματα, πρακτικά, συλλογή υπογραφών την αντίθεσή του, τις
τελευταίες μέρες, δε, προσπαθεί και καταφέρνει πολλές φορές να εμποδίζει ή να
ματαιώνει σεμινάρια επιμόρφωσης διευθυντών. Ο απαραίτητος ακτιβισμός αυτός,
όμως πρέπει να συμπληρωθεί από λόγο, τον
οποίο δεν έχουμε. Έχουμε δημιουργήσει το στερεότυπο ότι μόνο αρνούμαστε και
δεν προτείνουμε τίποτα. Δεν έχουμε ως ομοσπονδία και ΚΕΜΕΤΕ ασκήσει επιστημονική κριτική στο Π.Δ152/13, να
αναδείξουμε εκτός από τις ποσοστώσεις, που τις αναφέρουμε, και μια σειρά άλλα
επιστημολογικά σφάλματα : υποκειμενισμός, έλλειψη δεικτών και κριτηρίων και άρα
αυθαίρετες εκτιμήσεις, μονοπρόσωπη αξιολόγηση, απουσία ορισμού της έννοιας
«ποιότητα στην εκπαίδευση» που αποτελεί -υποτίθεται -τον κύριο στόχο της
Αξιολόγησης. Και φυσικά ελάχιστα μιλάμε για το περιεχόμενο μάθησης και
καλλιέργειας κριτικής συνείδησης, χωρίς τα οποία δεν έχει νόημα η όποια
Αξιολόγηση. Δεν αναδείξαμε από τη μελέτη του επιμορφωτικού υλικού της ομάδας
Ματσαγγούρα τη δολιότητα των μελετών περίπτωσης. Πότε επιμορφωθήκαμε άραγε σε
όλα αυτά; Πρόκειται για καταφανέστατες περιπτώσεις παγίδευσης των συναδέλφων με
στόχο διαθεσιμότητες και απολύσεις. Δεν αρκεί να απορρίψουμε εξ αρχής το Π.Δ., αυτό πρέπει να
γίνει επαγωγικά.
Επιπλέον, στο επίπεδο των προτάσεων πάσχουμε. Η πρόταση για αυτοαξιολόγηση
που έχουμε από το 1997(!) πρέπει να επικαιροποιηθεί, επιστημονικές ημερίδες για
το θέμα έχει να κάνει η Ομοσπονδία από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Και
επιπλέον χρειάζεται, κατά τη γνώμη μας, μια πρόταση για συνολική αποτίμηση του
εκπαιδευτικού έργου με εθνικά ή περιφερειακά τεστ ανά μάθημα καταρτισμένα από
τις επιστημονικές ενώσεις ή ακόμη και από το ΚΕΜΕΤΕ, προσαρμοσμένα στην
ελληνική πραγματικότητα, και όχι σε αυτήν της Σαγκάης, όπως είναι του PISA. Τα αποτελέσματα δεν θα οδηγήσουν σε
κατηγοριοποίηση σχολείων, αλλά σε ενίσχυση των χορηγούμενων πόρων και σε
στοχευμένες παρεμβάσεις και όχι σε επιμορφώσεις με κύριο στόχο την απορρόφηση
κονδυλίων του ΕΣΠΑ. Από κει και πέρα, να προτείνουμε να εισαχθεί ο θεσμός του
«Οδηγού Δασκάλου», ένας συνάδελφος δηλαδή δοκιμασμένος, χωρίς μισθολογικά bonus, αλλά με μικρότερο ωράριο και
περισσότερες διευκολύνσεις στην μετεκπαίδευση, ο οποίος θα στηρίζει και θα
κατευθύνει καθημερινά τους συναδέλφους
της ειδικότητάς του σε συνεργασία με τον Σχολικό Σύμβουλο. Στην Ελλάδα των
πελατειακών δικτύων και της αναξιοκρατίας πρέπει να πάμε σε συνολική αποτίμηση και όχι στις
ατομικές προγραφές του Π.Δ152/13. Άλλωστε η εκπαίδευση είναι ένας σύνθετος
οργανισμός που λειτουργεί διαλεκτικά, όπου ο δάσκαλος παίζει έναν ρόλο –δεδομένου
του όλου πλαισίου- και δεν μπορεί να χρεώνεται την αποτυχία του συστήματος. Η
πρόταση της ΟΛΜΕ δεν μπορεί να προκύψει συνθετικά, γιατί εντός της υπάρχουν
απόψεις που εκτείνονται από την πλήρη απόρριψη λόγω «πολικοϊδεολογικής χροιάς
της στον καπιταλισμό» ως την αποδοχή με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Κατά πλειοψηφία λοιπόν, πρόταση και να
την διαχύσουμε επικοινωνιακά παντού με συνεντεύξεις, καταχωρίσεις σε εφημερίδες
κ.τ.λ. Και ο επικοινωνιακός τομέας,
δυστυχώς, δεν είναι από τα δυνατά μας σημεία.
Στα βασικά μας μειονεκτήματα είναι και η στρατηγική του
αγώνα. Αναλώνουμε τις ελάχιστες δυνάμεις του κλάδου, χωρίς να έχουμε
συγκεκριμένο πλάνο πού θα κλιμακώσουμε. Όχι ότι είναι εύκολο να το ξέρεις
κανείς αυτό, αλλά χωρίς στρατηγική δεν θα έχουμε αποτέλεσμα. Τέλος, υπάρχουν μέλη μας που επικρίνουν το
προεδρείο κυρίως της ΟΛΜΕ πως δεν κινήθηκε καθόλου απεργιακά στις φετινές εξετάσεις,
ως όφειλε καθώς είναι αριστερό προεδρείο. Δώστε τη δική σας απάντηση. Εγώ
απάντησα παραπάνω μιλώντας για την παρακμή μας.
Συμπερασματικά αποτιμούμε θετικά τη δράση μας, μέσα σ’ αυτήν
την καταστροφή, έγινε το ανθρωπίνως δυνατό, και βάζουμε τους αστερίσκους που
προαναφέρθηκαν.
Όσον αφορά τον προγραμματισμό της δράσης μας την προσεχή
χρονιά σε μια περίοδο που συρρικνώνεται το κοινωνικό κράτος παντού και με
δεδομένη την αγκύλωση του κλάδου θεωρούμε ότι πρέπει να ανασυνταχθούμε χωρίς
βιασύνες. Να πάρουμε πρωτοβουλίες οργανωτικές με ταμεία Αλληλεγγύης, να αποκτήσουμε φορολογική ταυτότητα για να
κάνουμε εκδηλώσεις προσοδοφόρες, γιατί το σύστημα μπορεί να μην αγγίζει τη
φοροδιαφυγή, αλλά εμάς θα μας κυνηγήσει. Να προετοιμάσουμε τους συναδέλφους
στον τομέα της πολιτικής συνειδητοποίησης με εκδηλώσεις, συζητήσεις κ.τ.λ.. Να
καλλιεργήσουμε ρίζες στις τοπικές μας κοινωνίες με εθελοντικές ενισχυτικές για
τα θύματα της Α Λυκείου. Στη δική μας ΕΛΜΕ πήραμε την πρωτοβουλία να ζητήσουμε
από τους συλλόγους διδασκόντων να ασκήσουν την επιρροή τους, για να γίνονται
εκδρομές σε Ελλάδα και Κύπρο οι πολυήμερες και σε ακριτικές περιοχές οι
ολιγοήμερες, προκειμένου να τονωθούν οι τοπικές οικονομίες. Αν δεν κάνουμε κάτι
εμείς, συνάδελφοι, μην περιμένετε από τις πολιτικοδημοσιογραφικές και
επιχειρηματικές ελίτ της Αθήνας οποιαδήποτε ανάπτυξη. Καταθέτουμε το ψήφισμά
μας στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ και θα ενημερώσουμε με e-mail στις αρχές Σεπτέμβρη όλες τις ΕΛΜΕ
για την πρωτοβουλία μας.
Κι όταν με τον καιρό –που μπορεί να είναι και πιο σύντομα απ’
ό,τι φανταζόμαστε- κρίνουμε ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε, να βγούμε σε απεργία διαρκείας σε εξεταστική περίοδο
(όποια κι αν είναι αυτή) και με δέσμευση όλων των παρατάξεων ότι θα τη
στηρίξουν και θα της δώσουν την ώθηση που χρειάζεται στην αρχή.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου