ΟΛΑ ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ…

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.

Άρχισε μια τραγική σχολική χρονιά, που ανάλογή της μπορούμε να βρούμε μόνο στην (άλλη) κατοχική περίοδο 1941-45, όταν στην ύπαιθρο έκλειναν σχολεία, ενώ στα αστικά κέντρα δυσλειτουργούσαν. Στην τωρινή κατοχική περίοδο της ΠΑΣΟΚοτρόικας καταστρέφεται ολοσχερώς η εκπαίδευση, ενώ παράλληλα βέβαια στήνεται και ένα ευρύτερο σκηνικό ανείπωτου τρόμου, για να περάσουν τα νέα δυσβάστακτα μέτρα της εξουθένωσης των μεσαίων τάξεων, της διάλυσης του κοινωνικού ιστού και της εκποίησης του δημοσίου πλούτου της χώρας.

Τι να πρωτο-απαριθμήσουμε; Το πρόβλημα της έλλειψης βιβλίων; (Αν και βέβαια με κάποιες κωμικο-τραγικές περιπτώσεις εγχειριδίων, όπως αυτά της Νεοελληνικής Γλώσσας, που στην πραγματικότητα είναι κυρίως συλλογές μαγειρικών συνταγών, οδηγιών χρήσης για…καφετιέρες, διαφημίσεων κι άλλων παρα-πλήσιων «μνημείων» του λόγου, ειλικρινά δεν ξέρουμε αν πρέπει να…χαιρόμαστε κιόλας για την έλλειψη αυτή). Τις τάξεις των 27-30 μαθητών; Τις σχολικές επιτροπές, που θεωρητικά μπορεί να… μετεξελίχθηκαν (συγχωνευόμενες, ελέω…«Καλλικράτη»), αλλά δεν έχουν την παραμικρή οικονομική δυνατότητα; Το δουλεμπόριο αναπληρωτών, που θα προσλαμβά-νονται μέσω Μ.Κ.Ο.; Το «ψηφιακό» σχολείο με το project και τη διαθεματικότητα, τα οποία προβάλλονται ως πανάκεια, αλλά κατ’ ουσίαν απλώς παραπέμπουν σε «ζάπινγκ» θεματικών πεδίων; Ή μήπως τις συνεχείς μισθολογικές περικοπές, τους ανελέητους κεφαλικούς φόρους και τις καταργήσεις ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που έχουν ρίξει την ποιότητα ζωής μας στα Τάρταρα (ενώ ασφαλώς είναι μαθηματικά βέβαιο ότι σύντομα θα εγείρουν πλέον και πασιφανές ζήτημα επιβίωσης); Και μέσα σ’ αυτή τη λαίλαπα του καθεστωτικού αυταρχισμού των ανερυθρίαστων εντολοδόχων του ξένου κεφαλαίου, ο εκπαιδευτικός, αφού βαφτίστηκε από τα γελοία παπαγαλάκια των εγκάθετων αθηναϊκών ΜΜΕ «τεμπέλης» και κατασυκοφαντήθηκε «ότι δουλεύει λίγες ώρες», θα κληθεί οσονούπω να μετατραπεί και σε πολλαπλών χρήσεων κρατικό υπάλληλο, ώστε να καλύπτει ευέλικτα όποιο κενό θα παρουσιάζεται. Αποσυντονισμένος από την ηλεκτρονική τρομοκρατία και βαθιά απαξιωμένος, μοιάζει ήδη έτοιμος να δεχτεί κάθε μισθολογική μείωση και κάθε αυταρχική διάταξη που θα ζητά από τον καθηγητή, μέχρι και…υποχρεωτική παραμονή στο σχολείο 6 ώρες την ημέρα.

Δεν είναι όμως βεβαίως αυτό, συνάδελφοι, παιδαγωγικό κλίμα. Είναι μια εγκάθετη παρωδία, που δείχνει πλέον ξεκάθαρα βεβαίως πώς αντιλαμβάνονται οι κρατούντες το λειτούργημά μας, αλλά και ποιοι είναι οι απώτεροι στόχοι τους. Γιατί μετατρέποντας τον εκπαιδευτικό σε πλάνητα και αναξιοπρεπή επαίτη, δεν εξοντώνουν φυσικά μόνο εμάς, αλλά και γενικά ισοπεδώνουν το κοινωνικό αγαθό της εκπαίδευσης!

Και μπροστά σ’ όλα αυτά, τι να πρωτοθαυμάσει ασφαλώς κανείς και από την πρωτοφανή κατάντια της τοπικής ΕΛΜΕ; Το ΠΑΣΟΚοκρατούμενο τοπικό συνδικάτο μας δεν έχει πει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ - και ούτε βεβαίως πρόκειται. Άλλωστε οι μισοί ήταν μέχρι τώρα υποψήφιοι διευθυντές και οι άλλοι μισοί αιρετοί ή διορισμένοι κριτές τους! Κι αν δεν ονειρεύονται πανελλήνιες συνδικαλιστικές σταδιοδρομίες, αρκούνται στην πιο ένοχη σιωπή ιχθύος ή στο να χαριεντίζονται στο τηλεοπτικό γυαλί με κατοχικούς υφυπουργoύς! Και γιατί όχι άραγε; Την καριέρα τους προσπαθούν να «χτίσουν» οι άνθρωποι. Και το επιχειρούν μέσα σε ένα σκηνικό χρεωκοπίας. Εντελώς ανύποπτοι για το τι επέρχεται πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Θλιβερά ανήμποροι να αρθρώσουν τον παραμικρό ουσιώδη λόγο αντίστασης στα κομματικά αφεντικά τους…

Απέναντί τους όλοι εμείς, στηριζόμενοι στις αξίες της ελληνικής και οικουμενικής μόρφωσης, της διατήρησης της ιστορικής μνήμης, της συνολικής αναβάθμισης του δασκάλου και του εκπαιδευτικού έργου και της αξιολόγησής του με παιδαγωγικά κριτήρια, καλούμαστε να αυτο-οργανωθούμε και να συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε. Εμείς θα το κάνουμε, όσο παραμένουμε ακόμη πνευματικά ζωντανοί. Ο ανένδοτος αγώνας της μετωπικής σύγκρουσης με τις κατοχικές εξουσίες των μνημονίων και τα συνδικαλιστικά τους εξαπτέρυγα έχει πλέον αρχίσει...

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Ν. ΡΟΔΟΠΗΣ